گفتی...
فراموش کردن کار ساده ای ست
تو فراموش کن
من این ساده ها را بلد نیستم...
_-.*_-_*._-_*-_-.*
ستاره ها همیشه جاویدند...
-ـ_.*-_.*-_*_-.
بیا مسابقه ای بگذاریم
حواسمان را پرت کنیم
هر که بیشتر پرت کند
برنده است...
اما اول حواسم را پس بده تا مسابقه را شروع کنیم
یقین دارم... تو می بری...
عبور می کنم
هر روز
از نیمکت های خالی پارک
طوری که انگار کسی
در نیمکت آخر
انتظارم را می کشد
به آنجا که می رسم
باید وانمود کنم که
باز هم دیر رسیده ام...
دیدی ای دل که غم عشق دگر بار چه کرد
چون بشد دلبر و بایار وفادار چه کرد
نمی دونم حرف کیو باور کنم؟
به نام خدا
سلام دوستای مهربون من امروز می خوام یکی دیگه از شعرامو براتون بنویسم
امیدوارم مورد پسند شما باشه منتظر نظراتتون چه خوب چه بد هستم.
فعلاعزیزان
ــ -ــ-ــ-ــ-ــ-ـ ــــ-ـ ـــ-ـ
پنجره احساسم
خیس است
خیس از خاطره هاست
گوش های پنجره ام
پرشده از صدای تو
و...صداست که می ماند
به کجا خواهی رفت؟
بعد من
بعد فروغ دوچشمم بعد...
آوای نسیم خاموش است
و این پایان زیستن است
زیستن با تو
و چه تلخ است بدون تو
هنوز هم...هنوز هم نوسان در های پنجره ام باقی ست
واین آثار صداست
صداست که می ماند...
شاعر زینب فراهانی
باز هم باران می آید
باز هم مرغ شب
روی درخت،شقایق می خواند
باز هم صدای تورا می شنوم
باز هم چشمان ابری تورا
می بینم که می بارد
بازهم می روی
باز هم می شکنم...
سایه ها این روزها
انگار حرف می زنند...
این روزها سایه من
همدم تنهایی هایم شده
این روزا زندگیم شده مثل یه رمان...
تو چی میدونی از دلم؟
چی می دونی از حال بدم؟
حرفای نگفته ام را به که گویم؟
به تو؟
به سکوت سنگین شب
یا به نسیم گذرای صبح؟
به تو؟
هرگز
مگر مهم است؟
آن هم برای تو؟
جواب نداده خودم می دانم
نیست
نیست
پس سکوت می کنم و خودم را در نقابی از شادی ها پنهان می کنم
اینگونه بهتر است...
اینگونه سنگین ترم...
خسته از دروغم...خسته از دورویی
این آدمیان سنگی وسخت
چه بد می شکنند
ومن در سکوت فقط می نگرم...
اینگونه بهتر است اینگونه سنگین ترم...
چشمانم خیس است
هنوزم بارون می باره...
ـ-ـــــــ ــ ـــــــــ ــ ـــــــــــ
دلم پرواز می خواهد
خدا را می خواهد...
به نام خدا
از تو دلگیرم که نیستی کنارم
من دارم میمیرم توکجایی ؟؟؟
من باز...بی قرارم...
می دونی جز تو کسی رو ندارم
از تو دلگیرم...که نیستی کنارم
"توی این دنیا
اصلا عشق واقعی وجود داره؟؟؟"
بی وفایی...رسمی است ماندگار درمیان ما آدمیان...