هر روز هنگام غروب؛وقتی به آسمان نگاه میکنم باخود می اندیشم که از پس هررفتی باید به آغازی اندیشید.
غروب خورشید را به خاطر طلوع دوست دارم دلم می خواهدخورشید را برای خودم الگو کنم. دوست دارم از خورشید بیاموزم که پس از هررفتن وهر تاریکی باید به آغازی زیباوگرم وپرنور اندیشید .اینگونه فکر کردن به من قدرت می دهد قدرتی که میتوانم در سایه آن پس ازهر سختی دوباره از نوشروع کنم. قدرتی که میتوانم با آن در جدال با مشکلات رویش را تجربه کنم. قدرتی که در آن به دیگران نور؛گرمی وامید به زندگی ببخشم.