من پذیرفتم که عشق افسانه است

من پذیرفتم شکست خویش را

پندهای عقل دور اندیش را

من پذیرفتم که عشق افسانه است

این دل درد آشنا دیوانه است

می روم از رفتن من شاد باش

از عذاب دیدنم آزاد باش

گرچه تو زود تر از من میروی

آرزو دارم شبی عاشق شوی

آرزو دارم بفهمی درد را

تلخی برخورد های سردرا