صدای دل

بنام خدای مهربونم

یار ما را از جدایی غم نبود

        در غمش مجنون ولیلی کم نبود

بر سر پیمان خود محکم نبود

       سهم من از عشق جز ماتم نبود

بامن دیوانه پیمان ساده بست

        ساده هم آن عهدو پیمان را شکست

بی خبر پیمان یاری را گسست

         این خبر ناگاه پشتم را شکست

عشق من از من گذشتی خوش گذر؟

          بعد این حتی تو اسمم را مبر

عاشقی را دیر فهمیدی چه سود؟

          عشق دیرین گسسته تارو پود

گرچه اب رفته باز آید به رود

           ماهی بی آب دگر نماند به رود

تقدیم به چشمانی که در راه ماندند

و...

دل هایی که آنهارا ندیدند...

و تقدیم به اشک هایی که غرورشان شکست وعهدی که هیچ کس به آن

                                          "وفا نکرد..."

می شنیدم نیمه شب در خواب

های های گریه هایش را

در صدایم گوش میکردم

درد سیال صدایش را

شرمگین می خواندمش بر خویش

از چه رو بیهوده گریانی؟

در میان گریه می نالید

دوستش دارم نمی دانی؟

"فروغ"