*ღ برگی از دفتر خاطرات من ღ*
♥بنام خدای عزیزم♥*ღ برگی از دفتر خاطرات من ღ*
♥بنام خدای عزیزم♥درباره من
سلام، فردی که عاشق فضائل انسانی و آزادمردی است باید از پلیدی گناه و نافرمانی قانون الهی به دور باشد،آزاد مرد و انسان واقعی کسی است که تمایلات غیرمشروع خودرا ترک گوید ودر خزانه فکری خویش نیت گناه را نپروراند زیرا فکر گناه ولو آنکه جامع عمل نپوشد تیرگیها در دل ایجاد می کند و به صفای روحانی آدمی لطمه وارد می سازد.
ادامه...
عنوانش دلتنگی است...
من دلم تنگ کسی است
.
.
.
که به دلتنگی من می خندد
.
.
.
باور عشق برایش سخت است
ای خدا باز به یاری نسیم سحری
میشودآیا دل به دل نازک من بربندد؟
می نویسم نامه وروزی از اینجا میروم...
با خیال او ولی تنهای تنها میروم...
شاید او حتی نگوید کیستی؟
شاید او حتی بگوید لایق من نیستی
می نویسم من که عمری با خیالت زیستم
گاهی از من یاد کن اکنون که دیگر نیستم
نسیم ندامت
در دلم غوغایی است
در دلم آشوبی است...
گیج...گیجم...
دریای دلم طوفانی است...
دست دردست غم...
خیره...
چشمانم...ناخدایم را گم کرده است...
درکجا گم کرده ام راهم را؟...؟
خدایم را؟...؟
نسیم ندامت می وزد آرام...
همره بارش درد آور باران...
90/7/17
روزها یکی پس از دیگری می گذرند...
ومن نمیدونم هنوزم کجای جاده زندگی قرار دارم...؟!
$سلام$
شعر نوشته شده در ابتدای مطلب رو خودم سروده ام...
اونی که عاشق توبود
میاد روزی که دلت تنگ میشه برای من
تو روز خوش نمیبینی در میاری اشک های من
هر روز ازت دل میکنم دوباره عاشقت میشم
نفرین نمیکنم ولی نمیدونی چی میکشم
نه میتونم باهات باشم نه میتونم ردت کنم
دلم میگه اون روز میاد که تورو مهربون کنم
کیو داری زجرش میدی؟اونی که عاشق توبود؟
یکی که همخونه دستاش تو دستای توبود
یکی که از دنیا براش فقط یه دلخوشی مونده براش
دلتنگ اون میشه بازم دلی که تنگ میشه براش
سلام امروز حالم خیلی خوبه این شعر رو از دفتر خاطرات یکی از دوستام که داشتم شعراشو میخوندم برداشتم به نظرم قشنگ اومد تانظر شما چی باشه؟؟؟!!!
عنوانی نداره
چه قدر سخته بخوای سنگدل باشی اما نتونی
بخوای که به جای قلب یه تیکه سنگ تو سینه ات باشه
اما وقتی که می خوای سنگدلی تو ثابت کنی ببینی که اشتباه می کردی
وهنوز هم قلب داری نه یه سنگ که جایگزین قلبته
خیلی وقتا می خوام به همه چی بی تفاوت باشم
اما خب نمیشه
ولی گاهی انقدر یک مسئله که برات قدر یه دنیا مهمه بی ارزش میشه که خودتم تعجب می کنی
دیگه نباید توی این دنیا از کسی انتظار یک قلب پاک مهربون رو داشت
الان دیگه این انتظار جزء محالاته
شایدم مسخرت کنن
شایدم...
چه می دونم
دیگه برام مهم نیست اما گاهی شاید بهش فکر کردم
خودمم هنوز مقصودمو از این نوشته نمیدونم
فقط هر چی که توی ذهنمه روو خالی میکنم
شایدم توی قلبم
به هر حال سبک میشم
کاش می تونستم برم توی جنگل تنهای تنها یا لب ساحل فریاد بزنم
فریاد بزنم اما نمیدونم چی رو فریاد بزنم فقط می خوام خالی بشم
پس فقط فریاد می زنم...
آآآآآآآهاااااااااااااااااای....
این مطلبو که تموم کردم زدم انتشار اما هنوزم احساس می کنم می خوام بنویسم میخوام خالی بشم...
من ساده نیستم
می فهمم
می فهمم
دروغ رو درک می کنم
می فهمم دروغ میگن
می فهمم که...
اما چه کنم که خودم رو به سادگی میزنم...
خودمو به نفهمی میزنم...
می خندم...
اما...
چرا من درهمه حال می خندم
عصبانی میشم می خندم
ناراحتم می خندم
خنده های مصنوعی...هه
اینا چیه من دارم میگم؟؟؟
فکر کنم حالم خوب نیست
نیاز دارم که راه برم...زیر بارون
نیاز دارم خیس بشم...خیسه خیس
نیاز دارم دستامو بالا ببرم تا به بارون نزدیک تر بشم...
نیاز دارم روی یه سخره بشینم وبه دریا نگاه کنم...
من دلم بارون می خواد من دلم یه جاده میخواد
یه جاده ی بی انتها...
مقصدش؛نامعلوم باشه
ابتداش...
نمی دونم هر کجا...
دلم دیوان حافظ رو میخواد
دلم می خواد فال بگیرم
همیشه با شعر حافظه که آروم میشم
دلم گرفته حافظ
یه جوریم
یه جوری که خودمم نمی دونم...
"هر کجا هست خدایا به سلامت دارش(حافظ)"
یکدفعه این قسمت شعر حافظ یادم اومد
خیلی قشنگه
خدایا به سلامت دارش
وای وقتی بر میگردم به قسمت های بالایی
از نوشته هام تعجب میکنم...
بازم آروم نشدم
بازم دلم...
دلم میخواد ساعت ها بشینمو بنویسم
اما حیف که زمان اندک است...
شاید اومدم بازم نوستم...
گفتم غمه تو دارم گفتا غمت سرآید
گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید
گفتم زمهر ورزان رسم وفا بیاموز
گفتا ز خوب رویان این کار کمتر اید
گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم
گفتا که شب روست او از راه دیگر اید
گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد
گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر اید
گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد
گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر اید
گفتم که نوش لعلت مارا به ارزو کشت
گفتا که تو بندگی کن کاو بنده پرور آید
گفتم دل رحیمت کی عزم صلح دارد؟
گفتا مگوی با کس تا وقت آن دراید
گفتم زمان عشرت دیدی که چون سرآمد
گفتا خموش"حافظ"کاین غصه هم سر آید
عاشقت...
کارت دعوت می فرستم در خونت
تا بیای به ختم عاشق دیوونت
تو که رفتی عاشقت دق کرد...و مرد
تنها و غریب وبی کس جون سپرد
سرمزارش که میای رخت سیاه تنت نکن
گریه نکن فایده نداره دیگه گریه کردنت
بگو گناه اون چی بود...ظالم
به جزء؛یه عشق پاک
دیگه اونو صدا نزن بزار "بخواب"زیر خاک
سفر...
دل من باز گریست
قلب من باز ترک خوردو شکست
...
...
...
باز هنگام سفر بود...
و من از جشمانت می خواندم
که به آسانی از این شهر سفر خواهی کرد...
از این "عشق" گذر خواهی کرد
و...
نخواهی فهمید بی تو این باغ...
"پر از پاییز است"
"وداع"
"حالا که مجبوریم باهم دیگه وداع کنیم
بیا به یاد اون روزها همدیگرو دعا کنیم
یه وقت دیدی دعا گرفت خدا نزاشت جدا بشیم
ای وای داره فردا میاد باید دست به دعا بشیم
با قلب پاکت از خدا بخواه منو صبرم بده
هنوز نزفتی از پیشم دوریت داره زجرم میده
کی می خواد فردا تورو از من بگیره
کاش اونم ویرون بشه آتیش بگیره
عزیزم یادت نره دنیا دوروزه
نمی خوام فردا دلت واسم بسوزه
ای خدا اگه دوسم نداره تو میتونی نزاری تنهام بزاره"