ملیکا...

سلام به دوستان خوبم این آدرسی که در زیر نوشتم آدرس وبلاگ بهترین دوستمه سر بزنید از همین جا بهش سلام میکنم . 

سلاااااااااام ملیکا جان  

                                        dely.mihanblog.com

دریا....

ریزش باران وبارش قطرات پراکنده وشفافش چون اشک انسان بر روی گونه ی زمین جاریست و در راهی که خود مقصد شان را نمیدانند براه می افتند .....شاید .....دریا ......شاید....دریا ی تنها که فقط ....و....فقط ساحل است که چون یاری وفادار به استقبال انواج پر خروشش میرود ....... 

من نیز زیر باران در کناره جویباری که حاصل اشک های بی وقفه آسمان است به راه می افتم .... 

دریا ازاینجا پیداست ......پس من نیز به قصد رسیدن به دریا با جویبار همراه میشوم ..... 

راه طولانی است اما من به عشق دریا فکر میکنم ....دریا... 

حال این جویبار تبدیل میشود به رودی صاف و زلال به پاکی عشقشان ...... 

رودها با سرعتی وصف ناپذیر برای رسیدن به یارشان تلاش میکنند .... 

وبالاخره رسیدند ودریا با همه ی راز های خفته اش  راز هایی که در سکوت نیمه شب شنیده میشود با موج هایی پریشان از شوق دیدار به استقبال معشوق خود می رود وبه او خوش آمد میگوید کاش من نیز قطره ای بودم  که دریا نیز به استقبالم می آمد اما نه دریا به همان اندازه که خشمگین میشود ظاهری ترسناک دارد اما به همان اندازه مهربان است وبا مهربانی با انواجی که به پا هایم میخورد به دعوت من در جشن وسرور خود می آید اما من متعلق به ساحلم ......ساحلی که همیشه باید حسرت غرق شدن در دریا را داشته باشد 

پس......... 

پس همان جا در ساحل می نشینم وبه دریا خیره می شوم چه زیباست .گوش هایم را تیز میکنم صدای نجوا میشنوم ... 

آری صدای نجوای دریاست....... 

دریاست گفت .گو از راز های خفته اش راز داری که هزاران راز نهفته در سینه دارد  دریا سکوت میکند سکوتی تلخ که غم اورا برای من باز گو میکند اما همیشه اینگونه نیست دریا تنها است غمی بزرگ در سینه داردو....... 

                                 .....واین بود توصیف من از دریا .....

چه میدونم...؟

یک مشت ستاره خفته در چشم ترت  

...........یک جاده به انتظاره در رهگذرد............ 

رفتی دلم پیاده در خلوت شب  

          .........آرام تر از نسیم در پشت سرت..........  

 

ببار ای ابر سرگردان که این دل غصه ها دارد 

        مرو از آسمانه من ,که این دل غصه ها دارد  

                بریز ای نم ...نم ..باران که دل خون شد زتنهایی 

                        اسیر دردم ای باران ....چرا دردم را نمی کاهی؟...... 

پنجره...

تنها کناره پنجره می آیم نسیم تبسم تو جاریست قاصدک ها آمده اند در رقص با دو یاد سبز وسفید وسرخ و.....

   .....واین قاصدک چقدر شبیح لبخند خداحافظی توست..........

زندگی.....

زندگی یک بازی درد آور است  

        زندگی یک اول بی آخر است 

زندگی کردیم اما باختیم  

          کاخ خود را روی دریا ساختیم  

لمس باید کرد این اندوه را....... 

با کمر باید کشید این کوه را........ 

 .......... 

         زندگی را همین غم ها خوش است  .....                  

تقاضا...؟

با عرض سلام خدمت دوستان خوبم امیدوارم  همیشه شاد باشید از شما دوستان تقاضایی دارم لطفا هنگام نظر آدرس وبلاگ خود را ذکر نمایید. آدرس وبلاگ جدیدم :darya1997.mihanblog.com 

با تشکر دریای بی ساحل