سکوت بهترین بهانه برای نوشتن...

گاهی خیال می کنم زمن بریده ای

بهتر از من در دلت برگزیده ای

از من عبور میکنی و دم نمیزنی

تنها دلم خوش است که شاید ندیده ای

           ولی دیده ای...

دفتر خاطرات من پر شده از غم وحسرت

چند صفحه حرف نگفته،چند صفحه ماتم وغربت

تا به کی گوشه نشستن عکس فردا رو کشیدن

تا به کی رفتن و رفتن...

اما هیچ جا نرسیدن

یا که موندن پشت دیوار ویه توجیه

       اینه بن بست

       بسه رفتن...

مثل اون پرنده ایم که تو قفس فکر فراره

ولی وقتی میره بیرون،نمی دونه کی رو داره