از زبان حمید مصدق از زبان فروغ فرخزاد"سیب"

تو به من خندیدی و نمی دانستی

من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم

باغبان از پی من تند دوید

سیب را دست تو دید

غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو اقتاد به خاک

تو رفتی و هنوز

سال هاست که در گوش من آرام آرام

خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم

و من اندیشه کنان غرق در  این  پندارم

که چرا  باغچه ی کوچک ما سیب نداشت؟!

                                                        "حمید مصدق"  

من به تو خندیدم

چون می دانستم

تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی

 پدرم از پی تو تند دوید

و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه

پدر پیر من است

من به تو خندیدم

تا که باخنده پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم

بعض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من

و سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک

دل من گفت برو

چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تورا. . .        

و من رفتم و هنوز سال هاست که در ذهن من آرام آرام

حیرت و بغض تو تکرارکنان می دهد آزارم

ومن اندیشه کنان غرق در این پندارم

که چه می شد اگر باغچه خانه ی ما سیب نداشت؟!

                                                                 " فروغ فرخزاد"